Ik zou kunnen zeggen: ik heb pastrami gemaakt en het was lekker. Dat zou ik kunnen zegggen, maar het verhaal is veel leuker, en langer.

In 2017 ga ik voor het eerst naar Montréal, waar Just for Laughs, het grootste Comedy festival van de wereld, plaatsvindt. Vlak ervoor vertelt mijn goede vriend Jan Jaap van der Wal me dat ik zeker eens naar Deli'schwarz's moet gaan. Een plek waar iedere dag een rij buiten staat om een broodje ham te eten.

Little did I know. Dat broodje ham is een broodje pastrami. En het is heerlijk. Ik ben effectief gaan eten in Schwartz, en toen ik in 2019 terug ging naar Montréal ben ik er 2 keer geweest. Het imago van Schwartz was me ondertussen duidelijk. Ik heb zelfs wat van hun rub gekocht. Op mijn Instagram heb ik toen in 2019 gemeld : Challenge accepted. En verder gebeurde er niets.

Daar waren wel wat redenen voor: ik heb 2 jaar op een appartement gewoond dus dan is 7 u roken een beetje lastig voor de buren. Verder moet die brisket gepekeld worden met Colorozo zout en dat is iets delicaat. Ik heb het nooit echt aangedurfd. Wel eens geprobeerd maar met matig succes. En ten derde: waar in godsnaam koop je een brisket?

Een brisket, is een borststuk van een rund. Geweldig taai stuk dus enkel eetbaar te krijgen via low en slow dus. Maar bij de slager kan je dat niet kopen of ze bekijken je raar. Dat stuk wordt niet standaard gesneden bij het ontbenen van een rund. In Amerika is dat wel zo en daar koop je dat dus gewoon in de supermarkt.

Tot ik onlangs in een bbq fb groep iemand een pastrami zag posten. En het zag er onwaarschijnlijk goed uit. En plots dacht ik weer aan mijn challenge...Kleine vraag waar ze die brisket heeft gehaald leerde me kennismaken met Atelier Francois wat de webshop vóór particulieren is van Carmans, een groothandel van vlees maar vooral een specialist in wedstrijd bbq vlees zoals briskets, ribs en porc butts en zoveel meer. Check het zeker eens.

Dus 2 dagen later werd alles netjes bij mij thuisgeleverd. In een mooie verpakking, in een isomo doos met koel elementen. Top gedaan.

En toe begon de trip van pekelen, roken en stomen. Na 6 dagen pekelen, 9 u roken op lage temperatuur en 40 min stomen was hij klaar.

Het klinkt simpel maar zo eenvoudig is het helaas niet. Gelukkig had ik een masterclasss van Aaron Franklin gevolgd en die nog eens opgefrist zodat ik de finesses kado kreeg. Dat hielp me echt wel een flink stuk op weg.

Aaron Franklin heeft een zeer succesvolle bbq restaurant en zeer gerespecteerde bbq chef, en lijkt kei hard op Alex Agnew. Maar dan Amerikaans.

Conclusie, ik heb een eigen gemaakte broodje pastrami gemaakt en het was lekker.

Zou ik het nog eens doen? Jazeker! Sterker nog, ik had maar de helft van de brisket gemaakt en dus heb ik net de andere helft in de pekel gelegd.

Want het was lekker maar nog niet top. Had ik ook niet verwacht, was vooral blij dat het vlees al rood zag van de pekel en dat ik nog leef. Maar het was me wat te zout dus moet na de pekel de brisket nog wat ontzouten (kende het woord ook niet) en het moet nog sappiger. Hoewel er nog veel sap uitkwam was het taaier dan ik wilde en dan ik met herinnerde in Montréal. Dus die challenge is nog steeds actief.